Rozdział 9

  Kolejne dni upływały spokojnie, wszystko tak jakby ucichło. Razem z kuzynką cieszyłam się wakacjami.

Do czasu... W sobotnie, słoneczne przedpołudnie udałam się do domu Dominika. W przeddzień właśnie tam się umówiliśmy. Zapukałam do drzwi raz, drugi, trzeci i nikt nie otwierał. To wydało mi się dziwne, może znaliśmy się od paru dni ale ten krótki czas pozwolił na poznanie się. Wyjęłam z torebki komórkę i wybrałam numer chłopaka. Usłyszałam dzwoniące urządzenie za drzwiami. 

- "Pewnie zapomniał." - pomyślałam

  Zrezygnowana wróciłam do domu. W salonie zastałam Angelikę oglądającą film.

- A ty nie powinnaś być teraz u Dominika? - spytała wyłączając telewizor

- Powinnam, ale jak widać nie jestem. - lekko opadłam na fotel

- Ale dlaczego? Co się stało? - zasypała mnie pytaniami

- Nie otworzył mi drzwi... Jak  zadzwoniłam to było słychać, że telefon jest w domu... - powiedziałam poważnym tonem

- Wiesz, coś mi tu nie gra... - zamyśliła się

- No tak, tylko co. - wstałam z fotela i poszłam do łazienki

  Nalałam do wanny gorącej wody i wzięłam odprężającą kąpiel. Leżałam tak zastanawiając się nad tym dlaczego Dominik mnie wystawił. Kiedy woda zrobiła się letnia, wyszłam z wanny i ubrałam wcześniej przyszykowane rzeczy. Wychodząc z pomieszczenia po raz kolejny w te wakacje, doznałam szoku. Na krześle w kuchni siedziała Angela, była zapłakana. Makijaż spływał po jej twarzy.

- Co się stało? - spytałam siadając obok niej

  Nie odpowiadała. Pomiędzy nami panowała cisza.

- Angie, co się do diaska stało?! - zdenerwowana ponowiłam pytanie

- Jak byłaś w łazience to ktoś do ciebie dzwonił... Odebrałam, tak wiem nie powinnam, ale odebrałam... I.. Iii.. - mocno łkała - Ten facet powiedział, że masz przyjść do opuszczonej kamienicy na obrzeżach miasta, bo.. Bo jak nie to... Dominik.. - przerwała

- No co Dominik, na litość Boską mów! - ponaglałam czując, że w moich oczach pojawiają się łzy

- To... Oni chcą go zabić, rozumiesz?! - rozpłakałam się

- Ale na co im ja? - spytałam ze zdziwieniem 

- Blanka, to mnie przeraża! Dlaczego akurat nas spotykają takie rzeczy? - wtuliła się we mnie

- Mówił kiedy mam iść do tej kamienicy? - zapytałam poważnie

- Tak, dziś o 17. - odpowiedziała ocierając łzy

- O kurde! Jak ten czas szybko zleciał, dopiero co była 13, a już jest 15:48! - krzyknęłam wstając z krzesła

- Ty się dziwisz? Przecież w wannie tyle przesiedziałaś. Z resztą, jak zawsze. - odparła lekko się uśmiechając

- W sumie, to racja... Co ja mam teraz począć? - spojrzałam na nią pytający wzrokiem

- Według mnie, jest tylko jedno wyjście... Musisz tam iść.. - bezsilnie oparłam się o stół

- Czego oni chcą, ja myślałam, że to koniec... Angie, boję się.. - rzekłam smutno i poszłam przygotowywać się na to straszne dla  mnie spotkanie....

Co według was stanie się w kamienicy? Mnie już nosi żeby opublikować kolejny rozdział, ale najpierw poczekam na 10 komentarzy :D