Rozdział 4

- Ej! Co jest? - spytałam przerażona

- Już nic, po prostu mam zwidy. - oznajmiła wsiadając do auta

  Lekko wzruszyłam ramionami, po czym zagościłam na przednim siedzeniu pięknego Opla. W moich uszach pędem znalazły się słuchawki. Zamknęłam oczy i skupiłam się na słuchaniu moich ulubionych piosenek. Nagle poczułam jak Angela szarpie mnie za zwiewną, szarą koszulę. Chcąc nie chcąc wyjęłam czarne słuchawki z uszu. 

- Ktoś nas śledzi. - powiedziała drżącym głosem Angie

- Dlaczego tak myślisz? - spytałam beznamiętnie

- Patrz w lusterko. Widzisz ten samochód jadący za nami? - zaczęła, po czym skręciła w lewą stronę - Teraz nadal jedzie za nami. Przypadek? Nie sądzę!

- I co teraz? - podrapałam się po głowie - Trzeba by było ich jakoś zgubić...

- No tak, tylko powiedz mi jeszcze jak! - spojrzała na mnie pytająco

- Przyspiesz, skręć w prawo, potem szybko w lewo, a następnie wjedź na parking i zaparkuj między jakimiś samochodami. Tylko w ten sposób możemy ich zgubić. - oznajmiłam cały czas wpatrując się w lusterko

  Angela zrobiła to, co jej kazałam i tym właśnie sposobem zgubiła tajemnicze Volvo.

- Kto to według ciebie był? - spytałam po krótkim namyśle

- Nie mam zielonego pojęcia, lecz wiem jedno, a mianowicie, że nie był to dobry człowiek. - rzekła Angie

  W moich uszach znów znalazły się słuchawki, z których rozbrzmiewała muzyka. Reszta drogi minęła już spokojnie, lecz w mojej głowie wciąż było granatowe Volvo. Zastanawiałam się kto i po co nas śledził, lecz nic na chwilę obecną nie przychodziło mi do głowy. Przed wielkim domem czekała na nas babcia Józia. Oby dwie podbiegłyśmy do niej, się przywitać. 

- Witajcie dziewczynki. Jak miło was znowu widzieć. - powiedziała radośnie, obejmując nas

- My też się cieszymy, że babcię widzimy. - rzekłam odklejając się od staruszki

- Musimy iść po walizki. - dodała Angie będąca nadal w ramionach babci

  Po chwilach czułości Angela otworzyła bagażnik, z którego wyciągnęłyśmy nasze bagaże. Babcia zaprowadziła nas do pokoju, w którym na czas wakacji miałyśmy zamieszkać. Zmęczone 5 - godzinną jazdą, położyłyśmy się na łóżka.

- Nie mam na nic siły. Wezmę szybki prysznic i pójdę spać. - stwierdziła padnięta dziewczyna

- Mi prysznic nie jest potrzebny. Ja chcę jeść! - wstałam z łóżka i skierowałam się w stronę jadalni

  Jak się okazało, na podłużnym stole czekała na nas kolacja. Widać było, że babcia się postarała i przygotowała na nasz przyjazd. Z wielkim smakiem zjadłyśmy posiłek, po czym ja udałam się do pokoju, a Angie do łazienki. Migiem założyłam na siebie koszulę i położyłam się na łóżku. 

- "Wiem, że nade mną czuwacie" - pomyślałam, a chwilę później wybrałam się do pięknej krainy snów.

Mam nadzieję, że ten rozdział przypadł wam do gustu :D

Komentarze są bardzo mile widziane :D

Komentujesz -------> Motywujesz mnie!